قوله تعالى: إن ربکم الله خداوند شما الله است الذی خلق السماوات و الْأرْض او که بیافرید آسمانها و زمینها را فی ستة أیام در شش روز ثم اسْتوى على الْعرْش پس مستوى شد بر عرش یغْشی اللیْل النهار در میکشد شب تاریک را در سر روز روشن یطْلبه حثیثا تا آن را مىجوید بشتاب و الشمْس و الْقمر و النجوم و آفتاب و ماه و ستارگان مسخرات نرم کرده و روان بأمْره بفرمان خداى ألا له الْخلْق و الْأمْر آگاه باشید که او راست آفریده و فرمان در آفریده تبارک الله برتر و بزرگوارتر، پاکتر و با بابرکتتر کسى الله است رب الْعالمین (۵۴) خداوند جهانیان.
ادْعوا ربکمْ خداوند خویش را خوانید تضرعا و خفْیة بزاریدن آشکارا و پنهان إنه لا یحب الْمعْتدین (۵۵) او دوست ندارد اندازه در گذارندگان را.
و لا تفْسدوا فی الْأرْض و به تباهکارى مروید در زمین بعْد إصْلاحها پس آنکه الله آن را بر صلاح نهاد بسزا و در خور و ادْعوه خوْفا و طمعا و خداى خویش را خوانید و پرستید ببیم و اومید إن رحْمت الله قریب من الْمحْسنین (۵۶) که بخشایش خداى نزدیک است از نیکوکاران.
و هو الذی یرْسل الریاح الله او است که مىگشاید بادها را در هواى جهان بشْرا بشارت دهان بیْن یدیْ رحْمته پیش باران فا حتى إذا أقلتْ تا آن باد برگیرد سحابا ثقالا میغهاى گران سقْناه میرانیم ما آن را لبلد میت بسوى زمینى یا مردم و جانور از تشنگى مرده فأنْزلْنا به الْماء تا فرو فرستیم بآن میغ در زمین آب فأخْرجْنا به منْ کل الثمرات تا بیرون آریم با آن از هر میوهها میغ در زمین آب فأخْرجْنا به منْ کل الثمرات تا بیرون آریم با آن از هر میوهها کذلک نخْرج الْموْتى چنین هن بیرون آریم فردا از خاک مردگان را ببانگى لعلکمْ تذکرون (۵۷). این باز نمودیم تا با این آن دریابید و بدیدار این آن را در یاد آرید.
و الْبلد الطیب و زمین پاک، تربت خوش خاک یخْرج نباته بیرون آید از آن نبات بإذْن ربه بخواست خداى چنان که خواهد و الذی خبث و آن زمین باز که خاک آن ناپاک است و ناخوش لا یخْرج إلا نکدا پس بیرون نیاید نبات آن مگر اندکى دژورد کذلک همچنین نصرف الْآیات از روى برویى میگردانیم و از راه براه سخنان خود و باز نمودهاى خود لقوْم یشْکرون (۵۸) گروهى را که سپاسدارى کنند.